Εκδόσεις

Το European Media: Structures, Policies and Identity προσφέρει μία σαφή και ακριβή περιγραφή των δομών, των δυναμικών και των παραμέτρων του μεταβαλλόμενου προσώπου των Μέσων Επικοινωνίας στην Ευρώπη. Παρέχει μία επίκαιρη και διαφωτιστική εκτίμηση των ζητημάτων που συνδέονται με την ανάπτυξη των Νέων Μέσων στην Ευρώπη και διερευνά το διάλογο σχετικά με το ρόλο των Μέσων Επικοινωνίας στο σχηματισμό μιας Ευρωπαϊκής δημόσιας σφαίρας και μιας Ευρωπαϊκής ταυτότητας.

Oι συγγραφείς εκφράζουν τις ανησυχίες τους σχετικά με την αρνητική επίδραση του ανταγωνισμού στη δημοσιογραφική δεοντολογία και πρακτική. Σημειώνουν ότι ο έντονος ανταγωνισμός που επικρατεί στο σύγχρονο πεδίο της μαζικής επικοινωνίας έχει οδηγήσει στην υιοθέτηση ενός νέου ήθους στη δημοσιογραφική κοινότητα, καθώς και σε μία έκπτωση του περιεχομένου της ενημέρωσης.

Η μελέτη αυτή προσπαθεί μέσα από επτά κεφάλαια να εξετάσει τις επιδράσεις της τηλεόρασης στην κοινωνία και παράλληλα να αναλύσει κάποια ζητήματα που απασχολούν την ερευνητική κοινότητα αναφορικά με το τηλεοπτικό μέσο και τις αλλαγές που έχουν επέλθει στο τηλεοπτικό πεδίο εξαιτίας της ευρύτερης αναδιάρθρωσης και εμπορευματοποίησής του.

Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει με ένα συνεκτικό και συνοπτικό τρόπο τη δομή, τη λειτουργία και τις πρόσφατες εξελίξεις που πραγματοποιήθηκαν στα ραδιοτηλεοπτικά συστήματα των χωρών της Ευρώπης, της Αμερικής, καθώς κι αυτά της Τουρκίας, της Ιαπωνίας και της Αυστραλίας.

Μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου γίνεται μια προσπάθεια να αναλυθούν και να σκιαγραφηθούν τα φαινόμενα, οι διαδικασίες, οι παράγοντες και οι επιπτώσεις της τηλεοπτικής απορρύθμισης στην Ευρώπη και στη χώρα μας.

Το βιβλίο αναλύει τις διάφορες τάσεις που οδηγούν στην διεθνοποίηση της τηλεόρασης, όπως και τα προβλήματα που απορρέουν από αυτό το φαινόμενο. Το βιβλίο ασχολείται ακόμα με την οικονομική και πολιτική διάσταση του φαινομένου της διεθνοποίησης της τηλεόρασης καλύπτοντας την εμπορική πλευρά των τηλεοπτικών προγραμμάτων, την πιθανή επίδραση της δορυφορικής τηλεόρασης επί της υπάρχουσας τηλεοπτικής τάξης όπως και την δύναμη του κράτους να ελέγξει τις νέες καταστάσεις στο νέο τηλεοπτικό πεδίο.

Η ελληνική τηλεόραση έχει επανειλημμένως επικριθεί ότι προβάλλει συχνά βίαιες απεικονίσεις, τόσο σε διάφορα ψυχαγωγικά όσο και σε ενημερωτικά προγράμματα. Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει τα αποτελέσματα μιας διαχρονικής έρευνας για τη συχνότητα των σκηνών στους μεγαλύτερους σε τηλεθέαση τηλεοπτικούς σταθμούς. Από τα στοιχεία της έρευνας προκύπτει ότι η βία στην ελληνική τηλεόραση είναι κυρίως εισαγόμενη και οφείλεται περισσότερο στις αμερικανικές ταινίες που προβάλλουν τα κανάλια και τα τρέιλερ που τις προαναγγέλλουν.