Εκδόσεις
Στις σύγχρονες δημοκρατίες, οι πλατφόρμες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης χρησιμοποιούνται ευρέως για την προώθηση πολιτικών εκστρατειών, με πολιτικούς να επιδιώκουν να συνδεθούν με διάφορα τμήματα του κοινού. Η παρούσα μελέτη στοχεύει να φωτίσει την υλοποίηση των διαδικτυακών πολιτικών εκστρατειών στην Ελλάδα, αναλύοντας το περιεχόμενο που μοιράστηκαν σε τέσσερις πλατφόρμες κοινωνικών μέσων (Facebook, X, Instagram και TikTok) οι ηγέτες των τριών κύριων πολιτικών κομμάτων κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου του 2023.
Η πολιτική επικοινωνία έχει μελετηθεί εκτενώς τόσο μέσα από το ευρύτερο πλαίσιο των κοινωνικών και πολιτικών συστημάτων, όσο και μέσα από τον φακό της διαμεσολάβησης, ο οποίος δίνει έμφαση στη διασταύρωση της πολιτικής λογικής και της λογικής των μέσων ενημέρωσης.
Το άρθρο εξετάζει πώς οι Έλληνες δημοσιογράφοι αντιλαμβάνονται την αποτελεσματικότητα της δημοσιογραφικής εκπαίδευσης με προσανατολισμό στις πρακτικές των νέων μέσων στο επάγγελμά τους, χρησιμοποιώντας ως μελέτη περίπτωσης τα σεμινάρια μετεκπαίδευσης στις τεχνολογίες των νέων μέσων που διεξήγαγε η Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ) μεταξύ 2019 και 2022.
Τα ελληνικά μουσικά περιοδικά έχουν γνωρίσει μια θεαματική πτώση με την πάροδο των ετών. Η παρούσα μελέτη υποστηρίζει ότι η μείωση αυτή δεν μπορεί να αποδοθεί μόνο στην έλευση του διαδικτύου, αλλά είναι συνδυασμός διαφόρων παραγόντων.
Τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης αποτελούσαν επί μακρόν την κύρια πηγή ενημέρωσης για περιβαλλοντικά θέματα, επηρεάζοντας τις αντιλήψεις του κοινού και διαμορφώνοντας τη συζήτηση για την οικολογική βιωσιμότητα.
Η ανταλλαγή ειδήσεων σε διάφορες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης έχει γίνει αναπόσπαστο μέρος της καθημερινής μας πρόσληψης πληροφοριών.
Στο κείμενο αυτό γίνεται μια ανασκόπηση του επικοινωνιακού πεδίο της Ελλάδος κατά την Μεταπολίτευση (1974-1989). Αναφέρεται στην είσοδο των ιδιωτικών τηλεοπτικών και στο τέλος του μονοπωλίου της κρατικής τηλεόρασης, και τον αντίκτυπο που είχε στα άλλα μέσα ενημέρωσης.
Τα τελευταία χρόνια, οι συνήθειες παρακολούθησης των μέσων ενημέρωσης έχουν υποστεί σημαντικές αλλαγές λόγω της ευρείας διαθεσιμότητας των υπηρεσιών streaming και των πλατφορμών VoD.
Για περισσότερο από μια δεκαετία, μετά την κορύφωση της κρίσης χρέους, η Ελλάδα κλήθηκε να αντιμετωπίσει πολλαπλές προκλήσεις. Ανάμεσά τους, μια πανδημία (COVID-19) που σταμάτησε την παγκόσμια και κατ' επέκταση την ελληνική οικονομία, μια ενεργειακή κρίση που απειλεί να ισοπεδώσει ολόκληρες κοινωνικές τάξεις, μια προσφυγική κρίση και μια ευρύτερη περιφερειακή αστάθεια.
Στην εποχή της «μεταλήθειας» τα όρια μεταξύ γεγονότων και πεποιθήσεων, επιστήμης και ψευδοεπιστήμης φαίνεται να είναι αρκετά θολά. Οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook, παρέχουν το ιδανικό όχημα για την ευρεία ανταλλαγή παραπληροφόρησης, προωθώντας τη δημιουργία "φυσαλίδων φίλτρου" και "θαλάμων αντήχησης".
Οι δημόσιοι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς αντιμετωπίζουν διαρθρωτικές αλλαγές στον οπτικοακουστικό τομέα, ιδίως τη στροφή του κοινού προς τις υπηρεσίες ροής ή συνδεδεμένης τηλεόρασης over-the-top (OTT) ή τις συνδρομητικές υπηρεσίες βίντεο κατά παραγγελία (SVOD).
Η εμφάνιση και η ανάπτυξη του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχουν επιφέρει σημαντικές αλλαγές στην καθημερινή ζωή, επηρεάζοντας όχι μόνο την πιο ενδόμυχη ζωή της κοινωνίας αλλά και τη δομική της οργάνωση.
Η διάκριση μεταξύ πεποιθήσεων και γεγονότων, καθώς και μεταξύ επιστήμης και ψευδοεπιστήμης, φαίνεται να είναι θολή στην εποχή της μετα-αλήθειας.
Η (διαδικτυακή) ρητορική μίσους εμφανίζεται ως αυξανόμενο πρόβλημα στην Ελλάδα και την Κύπρο, το οποίο αποδίδεται στις προκαταλήψεις έναντι συγκεκριμένων ομάδων, στην εξέλιξη των διαδικτυακών μέσων ενημέρωσης, στην έλλειψη ευαισθητοποίησης και κατάλληλων εκπαιδευτικών εργαλείων για την αναγνώριση και την αντιμετώπισή της.
Η πανδημία του COVID-19 έθεσε υπό αμφισβήτηση την ανθεκτικότητα των θεσμών της κοινωνίας σε πολλά μέρη του κόσμου. Στην Ελλάδα, όπου η εμπιστοσύνη στους κοινωνικοπολιτικούς θεσμούς είχε δοκιμαστεί αρκετές φορές στο παρελθόν, η πανδημία του κορονοϊού αποτέλεσε ένα νέο πλαίσιο στο οποίο αμφισβητήθηκε η αποτελεσματικότητά τους, όταν η κυβέρνηση αναγκάστηκε να λάβει κρίσιμες πολιτικές αποφάσεις και να επιβάλει πρωτοφανή περιοριστικά μέτρα στο όνομα του κοινού καλού.
Υποστηρίζεται ευρέως ότι η επιτυχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει προσφέρει περισσότερο από μισό αιώνα ειρήνης, σταθερότητας και ευημερίας στην Ευρώπη και ότι αυτό είναι το αποτέλεσμα της διαδικασίας εξευρωπαϊσμού. Σε αυτό το άρθρο υποστηρίζουμε την ιδέα ότι αν και ο εξευρωπαϊσμός είναι μια μοντέρνα έννοια, είναι επίσης μια αμφισβητούμενη έννοια.
